Μπορεί αυτή η ομορφιά
να ξαπλώνει σήμερα σε καναπέδες, να διαβάζει σοβαρή λογοτεχνία και να παίζει χαρούμενη,
πριν από μια εβδομάδα όμως πάλευε να μείνει ζωντανή, μέσα στο φόβο, τον πόνο και
την πείνα. Η Σάρα βρέθηκα να κλαψουρίζει κρυμμένη μέσα στα χόρτα, σε περιοχή που
ταϊζονται και φροντίζονται αδέσποτα μεγαλόσωμα σκυλιά. Ένα αδύναμο κλάμα τράβηξε
την προσοχή μας και μας αποκάλυψε ένα κοκκαλιασμένο άσπρο κορμάκι γεμάτο δαγκωματιές από άλλα σκυλιά και πληγίτσες από ψύλλους να τρέμει, μουσκεμένο.
Και δύο τεράστια λυπημένα και τρομαγμένα ματάκια που έδειχναν ότι πλέον δεν είχε
κουράγιο να συνεχίσει.
Σήμερα, η Σάρα δεν γίνει πια μάχη για τη ζωή της, αλλά για ένα ακόμα μεζεδάκι. Δεν τρέχει για να ξεφύγει από αυτούς που την κυνηγάνε, αλλά τρέχει στην πόρτα για να υποδεχτεί την οικογένεια που άνοιξε την αγκαλιά της και τη φιλοξενεί. Και δεν κρύβεται για να γλιτώσει, αλλά για να παίξει.
Σήμερα, η Σάρα δεν γίνει πια μάχη για τη ζωή της, αλλά για ένα ακόμα μεζεδάκι. Δεν τρέχει για να ξεφύγει από αυτούς που την κυνηγάνε, αλλά τρέχει στην πόρτα για να υποδεχτεί την οικογένεια που άνοιξε την αγκαλιά της και τη φιλοξενεί. Και δεν κρύβεται για να γλιτώσει, αλλά για να παίξει.