Ενημέρωση Μάρτιος 2016:
Η Ριάνα μας υιοθετήθηκε και βρίσκεται ήδη στο σπιτάκι της. Η Τάμυ βρίσκεται σε σπίτι φιλοξενίας και περιμένει να βρεθεί ένα άνθρωπος να την βάλει στην αγκαλιά του και να της χαρίσει αγάπη και ασφάλεια.
Πληγές από δαγκώματα σε όλο το κορμάκι της. Ένα κορμάκι κολλημένο στον τοίχο, σκελετωμένο, κρυμμένο κάτω από μπεζ μουσκεμένο μαλλάκι γεμάτο τσιμπούρια. Κεφαλάκι πάντα σκυφτό, με το βλέμμα καρφωμένο στο πάτωμα όταν νιώθει ότι την κοιτάς. Πας να την αγγίξεις και γίνεται μια σταλίτσα, ενώ ακούς την καρδούλα της έτοιμη να σπάσει από τον φόβο. Την πήρες από το παλιό στρατόπεδο για στείρωση και επανένταξη μετά από 3 μέρες. Έκλαιγες όταν την μάζεψες. Πριν ακόμα δεις τις πληγές της και καταλάβεις πόσο κακοποιήθηκε. Έμεινε μια εβδομάδα στο κτηνιατρείο. 3 μέρες χωρίς φαγητό από τον φόβο της. Η στείρωση έπρεπε να περιμένει... Κερδισμένος χρόνος, μέχρι να βρεθεί μια λύση. Γιατί η επανένταξη έπαψε να ισχύει σαν σκέψη μόλις την είδες πάνω στο τραπέζι του γιατρού. Μια μπεζ απροστάτευτη ψυχούλα να τρέμει και να κατουριέται από τον φόβο της.Η Ριάνα μας.
Η Ριάνα μας υιοθετήθηκε και βρίσκεται ήδη στο σπιτάκι της. Η Τάμυ βρίσκεται σε σπίτι φιλοξενίας και περιμένει να βρεθεί ένα άνθρωπος να την βάλει στην αγκαλιά του και να της χαρίσει αγάπη και ασφάλεια.
Πληγές από δαγκώματα σε όλο το κορμάκι της. Ένα κορμάκι κολλημένο στον τοίχο, σκελετωμένο, κρυμμένο κάτω από μπεζ μουσκεμένο μαλλάκι γεμάτο τσιμπούρια. Κεφαλάκι πάντα σκυφτό, με το βλέμμα καρφωμένο στο πάτωμα όταν νιώθει ότι την κοιτάς. Πας να την αγγίξεις και γίνεται μια σταλίτσα, ενώ ακούς την καρδούλα της έτοιμη να σπάσει από τον φόβο. Την πήρες από το παλιό στρατόπεδο για στείρωση και επανένταξη μετά από 3 μέρες. Έκλαιγες όταν την μάζεψες. Πριν ακόμα δεις τις πληγές της και καταλάβεις πόσο κακοποιήθηκε. Έμεινε μια εβδομάδα στο κτηνιατρείο. 3 μέρες χωρίς φαγητό από τον φόβο της. Η στείρωση έπρεπε να περιμένει... Κερδισμένος χρόνος, μέχρι να βρεθεί μια λύση. Γιατί η επανένταξη έπαψε να ισχύει σαν σκέψη μόλις την είδες πάνω στο τραπέζι του γιατρού. Μια μπεζ απροστάτευτη ψυχούλα να τρέμει και να κατουριέται από τον φόβο της.Η Ριάνα μας.
Λίγο πιο εκεί, μια ασπρόμαυρη μπουκίτσα 10 περίπου κιλών, το παρεάκι της
στο παλιό στρατόπεδο. Η Ταμ. Η σύμμαχός της απέναντι στις αγέλες των μεγάλων σκύλων, η
ζεστασιά της τις κρύες νύχτες. Λίγο πιο τολμηρή, κοιτάζει επιφυλακτικά γύρω
της, αλλά πετάγεται τρομαγμένη όταν την ακουμάς. Δεν σε εμπιστεύεται και καλά
κάνει. Γιατί ο άνθρωπος είναι το πιο επικίνδυνο και σκληρό πλάσμα στον κόσμο.
Και οι δύο μικρούλες το έμαθαν από νωρίς.
Δύο πλασματάκια περίπου 8 μηνών και 10 κιλών. Που πετάχτηκαν σαν σκουπίδια
στο δρόμο για να βρουν αργό και βασανιστικό θάνατο. Που χτυπήθηκαν τόσες πολλές
φορές που μια απότομη κίνησή σου τις κάνει να κλείνουν τα μάτια και να
κουλουριάζονται.
Οι μικρές είναι πια μαζί μας, στην οικογένεια του Αδέσποτου Πλανήτη. Ο
δρόμος που έχουν να κάνουν είναι μεγάλος και δύσκολος. Παραμονή στο κτηνιατρείο
για να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις και να κλείσουν οι πληγές στα κορμάκια
τους. Και μετά πληρωμένη φιλοξενία από άτομο με πείρα για να κλείσουν οι πληγές
στις ψυχούλες τους και να εμπιστευτούν και πάλι τους ανθρώπους.
Τα έξοδα πολλά, αλλά τα κορίτσια μας, η ασπρόμαυρη Ταμ και η μπεζούλα Ριάνα
αξίζουν το καλύτερο. Το σίγουρο είναι ότι ποτέ πια δεν θα επιστρέψουν στο
δρόμο, τον φόβο και τον πόνο. Από την αγκαλιά μας θα φύγουν μόνο μέσα στα
καλαθάκια τους για να πάνε στην αγκαλιά των οικογενειών τους.
Για να το καταφέρουμε όμως αυτό, χρειαζόμαστε για άλλη μια φορά την βοήθειά
σας. Όσο μικρή και αν είναι, για εμάς είναι πολύτιμη γιατί μας επιτρέπει να
κρατήσουμε τις δύο αυτές ψυχούλες ασφαλείς και σιγά – σιγά να τις κάνουμε
ευτυχισμένες.
Τα κορίτσια μας στην φιλοξενία τους :
Και τα κορίτσια μας όταν τα βρήκαμε:
Τα κορίτσια μας στην φιλοξενία τους :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου